Het witte verenkleed en de roze gezichtshuid van volwassen Amerikaanse witte ibissen zijn onderscheidend.  Volwassenen hebben zwarte vleugeltips die meestal alleen zichtbaar zijn tijdens de vlucht. In niet-broedconditie zijn de lange, naar beneden gebogen snavel en lange poten helder roodoranje. Gedurende de eerste tien dagen van het broedseizoen wordt de huid donkerder tot een dieproze op de snavel en een bijna paars getint rood op de poten. Het wordt dan lichter roze en de punt van de snavel wordt zwartachtig. 

Aan de oost- en Golfkust van de Verenigde Staten en tevens in de moerassen van Midden-Amerika en Zuid-Amerika.

De Amerikaanse witte ibis wordt in verschillende habitats aangetroffen, hoewel ondiepe kustmoerassen, wetlands en mangrovemoerassen de voorkeur hebben. Het wordt ook vaak aangetroffen in modderige poelen, op wadden en zelfs op natte gazons. 

Rivierkreeften en andere kreeftachtigen, maar ook waterinsecten en kleine vissen.

Het nestelen begint zodra er geschikte foerageer- en nesthabitat beschikbaar is. Het vrouwtje selecteert de plek, meestal in de takken van een boom of struik, die vaak boven water staat, en bouwt het nest. Over het algemeen worden één tot vijf eieren gelegd, waarbij twee of drie de meest voorkomende zijn. De eieren zijn mat lichtblauw-groen van kleur met bruine vlekken.